Een stad is in te delen in drie domeinen, het maken en het gemaakte, gebruikte en het gebruiken. Kortom de makers, de inrichting en de gebruikers.
Klassiek is er een scheiding tussen beheer en aanbesteding van inrichting, de laatste wordt gezien als eenmalige investering met afschrijvingstermijn, de eerste als kostenpost.
Een stad is in eerste instantie een verzameling mensen en dan pas stenen. We zijn nu druk doende schema’s te maken, die dit inzichtelijk maken, zie hier een eerste opzet i.h.k. van de stadsfloriade 2012.
De basale doelstelling van creatief beheer is de mens centraal stellen in de stadsontwikkeling. Gedurende de tien jaar dat we bezig zijn hebben we een aantal schema’s gemaakt die onze methode illustreren.
Zoals alles bij ons constant wordt aangepast door het voortschrijdend inzicht in onze praktijk, zijn deze schema’s toch een houvast in onze queste naar een wijkaanpak gebaseerd op de menselijke maat en de menselijke interactie, de zogenaamde decentrale integrale wijkontwikkeling, waarbij het zelforganiserend en zelfhelend vermogen van onze soort wordt geoptimaliseerd. Oftewel hoe bevrijd je de mens uit het stenige tijdperk!