Groei heeft twee kanten. Allereerst het groter worden en daarnaast de waarborg van de identiteit. Het zomaar zonder enige samenhang, richting of doel groter worden is per definitie zinloos.
Het groeien al dan niet volgens plan is als je er goed naar kijkt een autonoom proces. Je kan je ademhaling wel beïnvloeden, maar je kan hem niet stoppen.
Analoog aan het bouwplan van een menselijk lichaam, dat neergeslagen is in en doorgegeven wordt via ons DNA is er wellicht ook een maatschappelijk DNA dat het bouwplan vormt van onze samenleving. Ik zal deze vergelijking niet uitwerken, ik wil slechts aanstippen dat wij heel weinig vat hebben op onszelf en de wereld om ons heen. Dat het enige dat ons is gegeven op de juiste tijd op de juiste plaats te zijn met de juiste intentie. Zoals een zaadje toevallig op de juiste plek terechtkomt, wat is dan de verdienste van het zaadje. Dat het zijn kans grijpt?! Daar is het voor geprogrammeerd.
Hoe kunnen we in godsnaam vooraf weten wat de goede plek is, de juiste tijd voor dat wat wij willen bereiken, bovendien dat wat wij willen bereiken hebben wij niet zelf verzonnen, wij maken een keus uit het gebodene. Zie hier de speelbal der golven, wij zijn geen individuen, wij zijn een geheel. Tja, het is een beetje zuur, maar wat wij zien als individuele wil, is feitelijk het touw waarmee wij worden geleid volgens een plan dat nergens ter inzage ligt.
